ژباړه: ډاکټر محب الله زغم

په تېر پسې
د مرضي نخښو دغه دواړې ډلې سره يوځاى وي خو كله كله يوه ډله په ښكاره ډول قوي وي. د معمولو لاشعوري اعتراضونو دغه ډولونه د پام وړ دي:

الف- په جنسي چارو پورې تړلي اعتراضونه: مثلاً په نجونو او ښځو كې د خپلو جنسي شرايطو د منلو پر وړاندې اعتراض او په نارينتوب حالت باندې تظاهر. د دې اعتراض پايله به دا كېږي چې دغه ښځې او نجونې به زیاتره ښځينه چلندونه پرېږدي او په خپل سلوك كې د نارينوو ذوق كاروي. د دې اعتراض نښانې د ښځو او نجونو په لوبو، د خبرې كولو په طرز، د جامې اغوستلو په طرز، د شغل په غوراوي او په جنسي نقش كې څرګندېږي.
ب- په عمر پورې تړلي اعتراضونه: مثلاً ځينې ژڼي احساسوي چې له لويانو سره د ورته كېدو اړتيا لري (په كاليو، چار چلند، د خبرې كولو په طرز او د لویانو د خبرو په نه منلو كې) ځینې مشران بیا د زړبودن د نښانو له منلو ډډه كوي او نه غواړي چې خپل چار چلند له خپل عمر سره سم كړي.
ج- په ټولنيزو شرايطو، طبقاتي او په لږكيو او نژادي مسايلو پورې اړوند اعتراضونه: په دې ډول اعتراضونو كې سړى د داسې نښانو په لټه كې وي چې د هغوى په مرسته ځان په بلې ډلې يا بل چاپېريال پورې متعلق وښيي. دغه نښانې په كالي اغوستلو، خبرې كولو، ذوق او سليقې، ټولنيزو اړيكو او نورو شيانو كې څرګندېږي. له بلې خوا سړى په دې حالت كې هڅه كوي، له خپل لومړني محيط څخه بيخي ځان ګوښى كړي او هغه ټولې نخښې چې ممكن د ده تېر محيط ور په ياد كړي، له منځه يوسي.[19]∗
د- هغه اعتراضونه چې په فكري كارونو او كسب پورې تړلي دي: په دې حالت كې سړى لږ و ډېر په لاشعوري ډول د يوه فكري يا كسبي كارګر د نقش ځينې ځانګړنې خپلوي. مثلاً نرس به ممكن د ډاكتر نقش ولوبوي، يو مستخدم د ريیس رول تمثيل كړي او يو معمولي سرتېرى ممكن ځان د يوه لوى قومندان په شان هيبتناك وښيي. په ټوليز ډول دا د هر هغه چا حالت دى چې خپله پښه له خپل ټغره غځوي او د خپلو امكاناتو تر دايرې د پورته نقش پېښې كوي. په خپه كوونكي شغل كې ناغېړي او د هغه د نه منلو لپاره پلمې جوړول، پخپله يو ډول اعتراض ګڼل كېږي. په همدې توګه هغه څوك چې غواړي تر خپل كار په يوه بل مهم او لوړ كار كې ګوتې ووهي او د هغه په باب خپل نظر څرګند كړي، د دې اعتراض ښكارندويي كوي. لكه د مطبعې كارګر چې د يوه ليكوال سبك ورسموي.
هر څوك كولاى شي تر خپل نقش پورته نقش ومومي او يا له داسې كس سره مخ شي چې تر خپل اصلي نقش پورته نقش لوبوي. د لاشعوري اعتراض دغه رنګ رنګ ډولونه د فكري چارو په ټولو لړيو او د شغل په ټولو درجو كې او غالباً په ارزښتمنو خلكو كې تر سترګو كېږي.
ﻫ- د محدوديتونو او مسووليتونو پر وړاندې اعتراض: وګړي له داسې مسووليتونو او دندو سره ژوند كوي چې ظاهراً يې منلي دي او د هغوى په اړه له بحث څخه ډډه كوي خو بيا هم د هغوى په ځينو كړنو كې څرګندېږي چې پر ځان د تپل شويو محدوديتونو پر مسئلې سترګې نه شي پټولاى. مثلاً د كورنيو يا حرفه يې مسووليتونو او يا د احساسي ازادۍ او يا جنسي ازادۍ په برخه كې.
په پاى كې تر ټولو وروستى غبرګون چې كولاى شو د ځان ارزونې د كچې د ساتلو او تثبيتولو په وسايلو كې يې وشمېرو، «ځان وژنه» ده.
ادلر داسې ګڼي چې ځان وژنه له درېو توكو رغېدلې ده:
۱- ځان ته د نورو پام راجلبول، لانجه جوړل، ځان مېړنى ښودل، شكايت كول.
۲- پښېمانۍ ته د نورو يا حتى د ټولنې هڅول.
۳- له ستونزو څخه تېښته.
كولاى شو چې پر دغو درېو توكو څلورم دا هم ورزيات كړو او هغه په یو مخیز ډول پر خپل ارزښت باندې شك كول دي. سړى تر دې چې له داسې حقارت سره ژوند وكړي، دا غوره ګڼي چې له ژونده لاس ومينځي. يعنې سړى غواړي، له ځان وژنې سره خپل ارزښت تر هغه څه پورته وښيي چې د ژوند كيفياتو ورته ټاكلى دى. دى د ژوند هغه شرايط نه مني چې د ځان ارزوونې له مطلوبې كچې سره يې سمون نه لري. ځان وژني او په دې توګه یې واقعي شخصيت خوندي پاتې كېږي.
دلته بايد يادونه وكړم چې په هغو كسانو كې چې په شديدو اروايي ناروغيو اخته دي، ځان وژنه له بل ميكانيزمه سرچينه اخلي. مثلاً ناروغ له داسې حالاتو څخه تېښتي چې له يوه «دروني حس» Cenesthesia څخه راټوكيدلي دي.