دوه ویشت کلن یهودی ځوان مسلمانانو ته په خطاب کي په دې ډول خپلي خبري را شروع کوي.
زه یو یهودی یم او په خپل یهودیت فخر هم کوم. تاسي په چشي افتخار کوئ؟
- د شعیه ګانو مسجد موږ په بمونو والوزوی، هغوی ته مو وویل چي دا د سُنيانو کار وو، همدا کار مو د سُنیانو سره هم وکړی؛ په دې ډول مو ستاسي تر مینځ قتل و قتال شروع کړ.
- سُنیان مو داسي پوه کړل چي د دوئ سرسخت دښمنان شعیه ګان دي او همدا ذهنیت مو شعیه ګانو ته هم ورکړی؛ په دې ډول مو د مسلمانانو نسلونه-نسلونه تباه کړل، تاسي په چشي افتخار کوئ؟
- غیر اسلامي فلمونه او سریالونه مو جوړ او ستاسي د عبادت پر وخت مو خپاره کړل، په دې ډول مو د مسلمانانو اسلام نابود کړ.
- ځانګړي شبکې( لکه کېبل، سټلایټ و ډیش …) مو ستاسي تر کورونو در وه رسول او د مسلمانانو په ټولو ژبو مو درته ځانګړي پروګرامونه ایجاد کړل.
- ستاسي بازارونه مو د تنګو-ترشو او نازکو کالیو ډک کړل، او هره ورځ مو پکښي ډېرښت(زیاتوب) راوستی. په چشي افتخار کوئ تاسي؟
- د هلک او انجلی د یاري او انډیوالي سیستم مو ستاسي د ځوانانو تر مینځ رائج کړ، په دې ډول موږ ستاسي د ځوانانو ایمانونه سُست کړل.
- ستاسي پوهنتونونه او د زده کړي مراکز مو درته د یاري او انډیوالي ځایونه وګرځول. اوس وینئ چي د یارانې سیستم خورا په خلاصه پښه روان دئ. په چشي افتخار کوئ؟
- عربان مو و پوهول چي د دوئ سرخت دښمنان پارسیان دي او برعکس پارسیانو ته مو ذهنیت ورکړ چي سرسخت او درجه یک دښمنان ئې عربان دي.
- همېشه مو پارسیانو ته د دوئ د تېر تاریخ په اړه ویلي دي او د عربو په مقابل کي مو را پورته کړیدي.
- ستاسي ترمینځ مو ستاسي د مشرانو – بزرګانو توهین او سپکاوی وکړ او تاسي هم راسره بدرګه کړ؛ همدا مو عادت جوړ سو.
- تاسي دواړو ډلو، شعیه او سني دهنونو ته مو د یو – بل پر وړاندي د سپکاوي؛ توهین، حقارت، بد و رد ویلو او کرکي-حسرت درسونه در پېچکاري کړل. لا په چشي افتخار کوئ؟
- د دوو مسلمانو هیوادونو ترمینځ مو نفاق او فتنې جوړي کړې؛ یوه ته مو وسله ورکړه چي بل پرې ووژني، په دې ډول مو ستاسي، مسلمانانو نسلونه د مینځه یوړل.
- ستاسي کتاب، قرآن مو د خپلي خوښي سره تفسیر کړ، په دې ډول مو ځيني ستاسي د ځینو نورو پر وړاندي تکفیر کړل او یو –بل ته مو ئې وژل حلال وګرځول.
- نوی مذهب مو ستاسي لپاره جوړ؛ قوي مو کړ، اسلحه مو ورکړه چي تاسي پرې ووژني، تاسي لا هم بیده یاست.
- ټولنیز او اجتماعي پروګرامونه مو ستاسي تر مینځ رائج کړل، چي تاسي پرې مشغول اوسېږئ او مبادا چي موږ ته مو را پام نسي.
- فیلمونه مو جوړ کړل او خیانت مو ستاسي تر کورونو پوري در وه رسوی.
- او ډېر نور…
او اې زما ننیو یهودانو،
“ تاسي نور هیڅ مه بېرېږئ، مسلمانان اوس په موږ هیڅ نسي کولای. ځکه دوئ مو اوس یو د بل په وژلو سره اخته کړيدي؛ د شپې ښه په آرامه بیدېږئ. هغه هم یو وخت وو چي اسلام پر جهان باندي حکومت کوی، مګر نن ورځ مسلمانان پر خپلو ځانو حکومت نسي کولای.
هو،
دوئ اوس په عراق، سوریه، لبنان، افغانستان، پاکستان، لیبیا، مصر، تونس، عربستان، قطر، کویت، امارات… کي په خپلو کي سره خوري. بلې! ځکه چي موږ د دوئ ذهنیت داسي جوړ کړی دئ چي نور موږ د دوئ دښمنان نه یوو.”
دې یهودي ځوان په خپل ټول توان سره لاسونه پورته کړل او په زوره ئې وویل: اې محمده(ص) هغه اسلام چي تا د جهان ګوټ –ګوټ ته ورسوی، نن ئې څراغ روښناني نه ورکوي. اې محمده(ص!) نور ستا د رب څخه ستا راوړی کتاب، قرآن نه ویل کیږي، ولي که ویل کېدلای؛ ستا پیروانو به، په خپلو کي ئې یو-بل نه وژلای. یو وخت وو، چي تا دوئ ته ویل چي یهودیان ستا( اې محمده ص!) درجه یک دښمنان دي، مګر اوس موږ هغه قاعده تغیر کړېده. ګورې( اې محمده ص!) چي نن ستا اُمت په وینو کي غرق دئ؛ روزانه په زرګونه مسلمانان قتلیږي، هغه هم د خپل بل مسلمان په لاس!
ځکه موږ دوئ داسي عیار او جوړ کړيدي، چي ګواکي دوئ نور د یو –بل وروڼه نه دي. نو، پدې خاطر وایم چي نور ستا کتاب، قرآن دلته نه لوستل کیږي.”
نو، افسوس او بیا هم افسوس دي وي پر ما و تا اې د فیل په غوږ کي بیده مسلمانه! چي لا هم نه پوهېږې چي ستا اصلي دښمن ستا ورور، مسلمان نه دئ. بلکي، یهود دئ.
ژباړه: نوراحمد فضلي